40 lat szukam mamy!

Przez całe życie czuje się znajdą. Choć Grzegorz Kowalczyk (53 l.) z Wołuczy (Łódzkie) jest od 28 lat mężem i głową rodziny, i choć ma dwie dorosłe córki, w sercu cały czas nosi wielkie pragnienie: chciałby odnaleźć swoją biologiczną matkę, która zostawiła go, kiedy był niemowlęciem.Życie Grzesia przewróciło się do góry nogami, kiedy miał 12 lat. To wtedy na korytarzu szkolnym podczas sprzeczki z dzieciakami padło w jego kierunku po raz pierwszy słowo: znajda. Zabolało, zapiekło do żywego. Kiedy wrócił do domu chciał porozmawiać o tym z rodzicami. – Ani matka ani ojciec nie chcieli odpowiadać na moje pytania, bardzo się bali – wspomina Grzegorz Kowalczyk. Dojrzewającemu chłopakowi spędzało to sen z powiek. Próbował się czegoś dowiadywać, u wujostwa, na wsi. Na darmo. – Zacząłem czuć się obcy. Buntowałem się –  przyznaje mężczyzna.Szybko się usamodzielnił, został kierowcą, poznał przyszłą żonę. Od razu wydało się jej dziwne, że w rodzinie Grześka wszyscy ciemni, z czarnymi włosami, a on taki jasny blondyn... Postanowił zdradzić jej swoją tajemnicę.– Moi rodzice wychowywali mnie jak najlepiej umieli, ale mnie uwierało to, że nie wiem, kto jest moją prawdziwą matką. Żona to widziała, pomagała mi w poszukiwaniach mamy–  opowiada Faktowi pan Grzegorz.Wreszcie z Urzędu Stanu Cywilnego udało mu się wydobyć metrykę urodzenia. W niej był adres, pod którym przyszedł na świat i nazwisko panieńskie jego biologicznej matki. Ojciec był nieznany. Okazało się też, że do domu obecnych rodziców trafił jako ośmiomiesięczne niemowlę.